قلب من در شهر چشمان تو جا مانده / قدر یک شب هم شده از آن پرستاری بکن
ردپایم بی صداست / عشق من بی انتهاست / ردپای اشکهایم را بگیر / تا بدانی خانه ی عاشق کجاست
غم داشتن بخشی از زندگیست ولی غمخوار نداشتن عذاب زندگیست ، غمخوارتم رفیق
آهای ناز نمک دار / منم عاشق تب دار / ببین دل تو دلم نیست / واسه لحظه ی دیدار
دنباله در ادامه مطلب
ازگلچین امید هایت چتری برلیم بفرست که خیس دلتنگیت نباشم
یکی می پرسد اندوه تو از چیست سبب ساز سکوت مبهمت کیست برایش صادقانه می نویسم برای آنکه باید باشد و نیست
دیدگانت از همیشه شادتر شهر قلبت زنده وآبادتر غصه هایت دم به دم ای مهربان در گذرگاه زمان بر باد تر
درون قلب من نام تو پیداست زبانت چون گلی خوش رنگ وزیباست مشو غمگین اگر از هم جداییم که بی مهری همیشه کار دنیاست
من که با نغمه ی پر سوز تو عادت دارم / باز از چشم سیاه تو شفاعت دارم / گرچه لبخند تو دیریست زیادم رفته / من به سرفصل نگاه تو ارادت دارم .
باورت گر بشود گر نشود حرفی نیست / اما نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست .
به گزارش قلبم ، هوای چشمم به علت ندیدن عزیزم تا لحظاتی دیگر بارانی میشود !
هرچه زدم بی تو دلم وا نشد / جز تو کسی باب دل ما نشد / هرچه پرستو شدم و پر زدم / همنفسی مثل تو پیدا نشد .
به یاد تو نوشتم که از جنس بهاری / که در اعماق قلبم ، همیشه ماندگاری .
نازنینا گر طبیبی بنده بیمار توام / با دلی پر آرزو مشتاق دیدار توام / گر بگویی جای پایت روی چشمان من است / چشمها سهل است ، من با جان خریدار توام .
از دوریت چه دارم ، غیر از دلی شکسته / ذهنی همیشه ابری ، فکری همیشه خسته .
باورت گر بشود گر نشود حرفی نیست / اما نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست .
.
.
.
به گزارش قلبم ، هوای چشمم به علت ندیدن عزیزم تا لحظاتی دیگر بارانی میشود !
.
.
.
هرچه زدم بی تو دلم وا نشد / جز تو کسی باب دل ما نشد / هرچه پرستو شدم و پر زدم / همنفسی مثل تو پیدا نشد .
نمیدانم چرا بیمارم امشب / سکوتی خفته در گفتارم امشب
غم اشک دلم آهسته میگفت / پریشان از فراق یارم امشب . . .
.
.
.
به گزارش قلبم ، هوای چشمم ، به علت ندیدن عزیزم
تا لحظاتی دیگر بارانی میشود !
.
.
.
هرگز به دیگران اجازه نده قلم خودخواهی دست بگیرند
دفتر سرنوشت را ورق زنند ، خاطراتت را پاک کنند
و در پایانش بنویسند قسمت نبود . . .
.
.
.
ای بی تو زمانه سرد و سنگین در من / ای حسرت روزهای شیرین در من!
بی مهری انسان معاصر در توست / تنهایی انسان نخستین در من!
.
.
.
از دوریت چه دارم غیر از دلی شکسته
ذهنی همیشه ابری ، فکری همیشه خسته . . .
.
.
.
امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بسترِ عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت . . .
